Temel İnsan Hakları’nın bir alt başlığı olarak “hasta insanın”
tıbbi müdahale ve tedavi gibi hayati bir alanda haklarını ta-
nımlamakla birlikte aslında geleneksel hasta-hekim ilişkisini
değiştirmek gibi bir amaç da taşımaktadır.
Sağlık sisteminin karmaşıklığı, hastanın başvurduğu kişi ya
da kurum karşısın-
da daha zayıf bir
konumda olma-
sı, tıp biliminin
dolayısıyla hekimin
insanlar üzerin-
deki girişimlerde
gözlenen artış ve
niteliksel değişim,
sağlık hizmetlerine
ulaşma sürecinde
ortaya çıkan sorun-
lar nedeniyle hasta
hakları güncel ve
gerçek bir ihtiyaç
olarak devreye
girmiştir.
Hasta Hakları tanım olarak “ Sağlık hizmetlerinden fayda-
lanma ihtiyacı bulunan fertlerin, sırf insan olmaları sebe-
biyle sahip bulundukları ve T.C. Anayasası, milletlerarası
antlaşmalar, kanunlar ve diğer mevzuat ile teminat altına
alınmış bulunan haklarını “ ifade eder.
Hekim ve hasta ilişkilerinde son 50 yıldaki değişmeler bu
ilişkiyi çerçeveleyen tıbbi ve toplumsal parametrelerde bir
dizi büyük çaplı dönüşüme neden olmuş ve dünyada 70’li
yıllarda gündeme gelen hasta hakları, 80’li yıllarda ulusla-
rarası alana taşınmış, 90’lı yıllarda yasal düzenlemelerde
yaygın biçimde yer almaya başlamıştır. Günümüzde uygu-
53