12 / 64
sini sağlayacaktır.
Anne babaların diğer bir yakınması da ‘bizim-
le konuşmuyor, ne düşündüğünü hissettiğini
bilmiyoruz’ dur Anne baba çok müdahaleciyse
veya ergen çoğu kez daha önce konuşmayı
denediğinde sürekli eleştirilmiş, dinlenmemişse,
ergen iletişim kurmak istemez. Böyle bir durum-
da, örneğin çocuk okulda
kötü bir gün geçirmiş
eve gelmiş ve eve sıkıntılı gelmişse. ‘gelecek haf-
ta bugün ne olduğunu hatırlamayacaksın bile’
gibi telkinde bulunmak, ‘surat asıp oturacağına
yürüyüşe çık’ gibi öğüt vermek’ onu rahatlat-
maz. ‘Kötü bir gün geçirmişe benziyorsun “eğer
konuşmak istersen ben her zaman buradayım ve
seni dinlemek istiyorum” demeniz yeterlidir.
Çocuklar, bütün emellerin yüklenildiği, bütün
beklentilerinüzerineyöneltildiği,aşırıkorunan,her
dediğineredeyseyapılan‘ailelerinbiricikgözbebek-
leri’ olursa, kendi sorumluluklarını yeterince ala-
mazlar.Çocuklaraşırıövülüyorlar,pohpohlanıyorlar,
bütün bunlar da onların kendilerini oldukları gibi
görmesini engelliyor. Oysa bir çocuk için yetişir-
kenkazanılması gerekenenönemli özelliklerbirisi
“kendiniolduğugibigörebilmektir”.Kendigüçlüve
güçsüz yanlarını görebilmek, doğruve yanlışlarını
farkedebilmek, kendisini tanıyabilmek, anlayabil-
mekhangidurumdaneyapacağınıveneyapmaya-
cağınıkestirmekiçinönemlidir.Aşırıvehaksızövgü
ileyetiştirilendahaöncehiçbirgüçlüklemücadele
etmeyen çocuk, yapamadıkları karşısında şaşkına
döner, Kendine kazandırılan yanlış özgüven uçar
gider. Çocuk kendini güçsüz, yalnız, neyapacağını
bilemez durumda bulur.
Sevilen bir anne baba olmak adına, çocuğun her
istediği yapılırsa, çocuklar anne babayı gerek-
sinmelerini karşılaması gereken, her istediğini
yaparak onları memnun etmesi gereken kişiler
olarak görür. Bu şekilde yetiştirilen çocuklar
kendi kendini kontrol yetisini kazanamaz, mutlu
olamaz. Eğer çok korkulan, tehdit eden bir
anne baba olursak, gencin yalan söylenmesine
neden olabiliriz. Doğru olan ise; korkuyla değil,
anne babaya duyulan saygıyla, onlara verilen
değerlerle anne babanın söylediklerinin dikkate
alınmasıdır. Gençle yakın olmak onu anlamak
adına, sırdaş-arkadaş anne baba olmak da doğru
değildir. Ona arkadaşı gibi değil, bizzat annesi
gibi davranın.
“Aman baban duymasın” diye idare etmek,
sırdaş olmak, yanlışlarını saklamak, aradaki me-
safeyi, gerektiğinde denetleme, sınır koyabilme
işlevimizi ortadan kaldırır. “Çocuğu seven, fark
eden, önemseyen, ancak sınır koyabilen” anne
baba olmak çok önemlidir.
12